اثر ۱۲ هفته تمرین استقامتی بر مولکول چسبان بین سلولی sicam-۱ (عامل التهاب عروقی) و نیمرخ لیپیدی مردان سالمند

مقدمه: مولکول چسبان بین سلولی sicam-1 به عنوان یکی از شاخص های بیماری های قلبی-عروقی و آترواسکلروز شناخته شده است. هدف این پژوهش مطالعه ی اثر 12 هفته تمرین استقامتی بر مولکول چسبان بین سلولی sicam-1 (عامل التهاب عروقی) و پروفایل لیپید مردان سالمند بود. روش ها: بدین منظور از بین افراد سالمند داوطلب شرکت در این پژوهش، تعداد 24 نفر به طور تصادفی به عنوان نمونه انتخاب شدند و به دو گروه شاهد (12 نفر) و تجربی (12 نفر) تقسیم شدند. برنامه ی تمرینی به مدت 12 هفته و هفته ای 3 جلسه، با مدت و شدت مشخص (بین 50 تا 75 درصد ضربان قلب حداکثر) اجرا شد. پس از 14 ساعت ناشتا بودن و 24 ساعت پس از آخرین جلسه ی تمرین و با شرایط مشابه از هر دو گروه نمونه ی خون گرفته شد. برای آنالیز بیوشیمیایی و سنجش مقادیر sicam-1 از کیت تجاری diaclone ساخت کشور فرانسه و برای سنجش میزان پروفایل لیپید از کیت های آزمایشگاهی شرکت پارس آزمون توسط دستگاه elisa reader مدل hyperion استفاده شد. داده های حاصل با استفاده از آزمون های kolmogorov-smirnov، paired-t و student-t در سطح معنی داری 05/0≥α با نرم افزار spss نسخه ی 15 تجزیه و تحلیل شدند. یافته ها: نتایج این پژوهش نشان داد، 12 هفته تمرین استقامتی کاهش معنی داری در مقادیر sicam-1 (05/0 >p ) ایجاد کرد. اگر چه در مقادیر پروفایل لیپید مردان سالمند (کلسترول، تری گلیسرید، ldl، hdl)) تغییر معنی داری دیده نشد (05/0 ≤p ). نتیجه گیری: بنابراین، با توجه به کاهش معنی دار شاخص التهابی sicam-1 در مقابل عدم تغییرات معنی دار پروفایل لیپیدی در نتیجه ی تمرین استقامتی، شاید بتوان sicam-1 را به عنوان شاخصی حساس تر و دقیق تر برای پیش گویی بیماری های قلبی-عروقی معرفی کرد.